Als stichting zetten wij ons in om moeilijk adopteerbare honden een tweede kans te geven. Zo hebben wij inmiddels 5 honden mogen adopteren/fosteren om medische redenen. Onze droom is om in de toekomst meer honden (medisch/senior) een fijne plek te geven op ons spaanse landgoed in de omgeving van Alcoy. Daarnaast zetten wij ons in voor verschillende dieren die een fijn thuis zoeken. Zo hebben we ook inmiddels al 5 adoptie kippen. In de toekomst zouden wij graag honden uit zgn. “killshelters” willen halen zodat wij voor hun een forever home kunnen vinden.

Je kunt ons steunen via de DONATIE knop op deze website maar je kunt ook een hond sponsoren. Of klik HIER voor onze AMAZON Wishlist voor allerlei belangrijke items die we nog voor ze nodig hebben.

Bur, zoals wij hem noemen, is een American Stafford van ongeveer 5 jaar. Hij kwam samen met zijn zus Soda ergens rond 2021 in het asiel omdat hun vorige eigenaar was opgepakt wegens drugshandel. Hij is samen met zijn zus in “the heat of the moment” ingenomen door het asiel op bevel van de politie. Dit was op het moment dat hun vorige eigenaar net in de boeien was geslagen en het huis vol politie stond. Bourbon en Soda waren toen vrij “agressief,” is ons verteld. Zelfs in het asiel was er geen land mee te bezeilen, en het is Hannah (Engels meisje van toen 17) geweest die met veel geduld het vertrouwen bij ze heeft aangeraakt. Wij hebben ze pas eind 2023 mogen ontmoeten toen we als vrijwilliger gingen werken bij het asiel in La Nucia. Beiden waren zo ontzettend braaf en lief dat we ons niet konden voorstellen dat ze ooit heel agressieve honden zijn geweest. Bij Bourbon moesten ze met stokken naar binnen om hem op zijn plek te houden om hem eten en drinken te geven. Bourbon kreeg later in het asiel epilepsie, en daar kreeg hij toen medicatie voor. Uiteindelijk is de dierenarts, die alle dieren daar behandelde, overgegaan tot het stoppen van de medicatie. De grootste fout van zijn leven. We vonden Bourbon begin 2024 meer dood dan levend in zijn kooi in het asiel, en hij heeft gevochten voor zijn leven bij de dierenarts. Het was voor ons eigenlijk toen al heel duidelijk dat wij hem in huis zouden nemen als hij het zou overleven. En dat deed hij. Dappere Bur. Op 5 februari hebben wij hem in huis genomen en hebben we er alles aan gedaan om hem weer in balans te krijgen. Dat ging heel moeizaam. Door de klap van zijn bijna-doodervaring en het stoppen van de medicatie was het een heel traject om hem weer in balans te krijgen. Met veel ruzie bij het asiel, omdat Bourbon (net als Soda) onder toezicht stond en niet ter adoptie mocht worden vrijgegeven, mochten wij hem dus onder medische redenen fosteren. Zij bepaalden dus waar hij heen ging qua kliniek en welke medicatie hij moest krijgen. Wij hebben alles op alles gezet en heel veel zelf geïnvesteerd om hem naar de beste kliniek aan de Costa Blanca te laten gaan en hem de beste medicatie te geven. Omdat hij niet in ons huis kon vanwege onze Jack Russells, besloten we om een huis te zoeken waar hij vrijer kon zijn en waar we eventueel ook Soda konden nemen, want dat hij haar enorm miste was wel duidelijk.

En zo verhuisden we op 17 juni met Bourbon naar ons nieuwe huis, en kwam Soda op 19 juni hem weer vergezellen. Hij heeft toen nog één keer een hele grote aanval gehad, en daarna (tot nu toe) niet meer. De rust en zijn zus bij hem doen hem goed!

Bourbon krijgt medicatie voor zijn epilepsie en zijn we gemiddeld 300 euro per maand aan kosten kwijt om hem dit te kunnen geven

Wil jij Bourbon sponsoren? 

Klik dan hier 

Mooie Amerikaanse Stafford en de zus van Bourbon. Geen medische aandoeningen. Ze is een enorme knuffelkont en een pittige tante. Tijdens de ochtendwandelingen houdt ze alles goed in de gaten en ruikt ze elk konijntje dat ooit voorbij is gelopen. Rustig aan de riem lopen is voor Soda daarom wel wat lastig maar ze gaat heel graag mee. Elke ochtend als we haar harnas pakken zit ze al braaf bij de poort te wachten. Soda is een goede graadmeter om te zien hoe het met Bourbon gaat. Bij zijn vorige grote aanval heeft zij de hele dag aan een stuk door geblaft wat heel uniek is voor haar want ze is verder een vrij rustige hond (tot ze vreemde honden ziet, dan is ze een felle meid met een hele grote mond) die avond kreeg bourbon een aanval. Ze houdt hem rustig als hij te ver gaat en ze is een hele grote steun en toeverlaat voor mij als ik even een dip momentje heb. Ze komt heerlijk bij me zitten en weet precies wat er nodig is. Een echte therapeuten hond. Hopelijk worden Bourbon en Soda snel door de rechter vrijgegeven zodat we hun officieel kunnen adopteren. Want dat ze bij ons horen was vanaf dag 1 wel duidelijk. 

Wil je Soda sponsoren? 

Klik dan hier 

Kleine pitbull Tess. In het asiel werd ze gevreesd. Ze had namelijk hier en daar wel eens een hapje uitgedeeld. Dat zorgde ervoor dat wij in eerste instantie met een grote boog om haar heen liepen. Terwijl Tess altijd heel blij zat te kijken naar ons en flink met haar staart aan het zwiepen was. Tess is een hond die precies aanvoelt of het klopt of niet. Achteraf, toen we hoorden wie ze allemaal een bijt had gegeven, snapten we het ook wel. Ze was overigens ook niet zo heel gezellig tegen andere honden in het asiel, wat maakte dat het lastig was om samen met andere honden te lopen. Tess wilde ook vaak niet lopen, ging plat op de grond liggen en was niet vooruit te branden. Met lekkere koekjes konden we haar nog paaien. We hebben haar 19 juli samen met Soda uit het asiel gehaald. Tess houdt enorm van buiten zijn, dus ze kon haar geluk niet op in haar nieuwe onderkomen. Een heus eigen buitenverblijf van 200m2 met een groot hok om lekker in te slapen. Tess kan het heel goed vinden met andere honden, zo blijkt nu. Al is ze wel wat bezitterig naar mij toe, wat het soms wat lastig maakt om haar bij andere honden te doen, maar stapje voor stapje. Tess houdt van spelen. In het asiel had ze vaak last van haar lijf, hier gaat het elke dag een beetje beter. Ze heeft helaas wel Leishmania, zoals veel honden hier in Spanje. Ze krijgt hier elke dag medicatie voor. Dit houdt in dat we het goed in de gaten moeten houden door regelmatig haar bloed te laten onderzoeken. Ondersteuning met homeopathie en medicatie maakt dat het vrij stabiel blijft, maar mocht het erger worden, kan dit haar organen aantasten en haar huid op verschillende plekken laten verdwijnen. Met goede voeding houden we haar lijfje goed in conditie en ze loopt enorm graag met de roedel (Bourbon en Soda) mee in de ochtend. Daar waar ze in het asiel plat op de grond ging liggen, staat ze nu te popelen om lekker mee te gaan wandelen. Tess is een eigenwijze, lieve, onbegrepen en vooral ook getraumatiseerde hond die veel bevestiging nodig heeft dat ze braaf is en van knuffelen houdt. Als ze je lief vindt, dan heb je de meest loyale hond aan haar. Soms zou ik wel eens willen weten waarom ze toen in het asiel is gedumpt en door wie. Maar gelukkig zat ze daar toen wij kwamen om haar daar weg te halen en haar nog een paar mooie jaren te kunnen geven op deze fijne plek.

Tess sponsoren?

Klik dan hier

Deze grote goedzak is een mix van Deense dog/America Stafford. Hij heeft de bouw van een Deense dog en het karakter van een Stafford. Hij is toen hij nog maar 2/3 maanden oud was in het asiel terecht gekomen en heeft tot op de dag dat wij hem meenamen in een heel smal hok gezeten samen met nog een andere hond. In het hok zat een gleuf in het midden waar alle ontlasting van alle andere honden doorheen ging wanneer er werd schoongemaakt. Thouran is gek op zijn KONG en houdt echt enorm van bewegen en spelen. Je kunt je voorstellen dat dan 23 uur lang in een smal, lang hok met nog een hond niet goed is geweest voor de opbouw van zijn spieren en ook het reguleren van zijn energie niet. Bijzonder is wel te noemen dat Thouran gelijk al met iedere hond kon en kan opschieten. Hij is heel vriendelijk, knuffelig, lomp en enorm sterk. Hij is slim en leergierig en houdt van zijn wandelingen. We hebben gekozen om hem samen met Luanne te plaatsen omdat hun energie precies met elkaar macht en omdat Luanne iemand nodig heeft die de kar trekt omdat Luanne heel erg onderontwikkeld is. Thouran laat haar zien hoe het moet en haalt haar uit haar schulp. Hij is een lieve, opgroeiende flinke jongen die gelukkig geen enkele medische zorg nodig heeft alleen veel eten 😉

Wil je Thouran sponsoren? 

Klik dan hier 

Een mix van mastif en we denken en Mechelse herder. Niemand weet precies wat haar achtergrond is, alleen dat ze al een hele poos in het asiel zat. Omdat zij volgens Spaanse begrippen GEEN gevaarlijke hond is (de andere honden die wij geadopteerd hebben vallen onder de noemer PPP wat potentieel gevaarlijke hond betekent) zat ze in een roedel. Ze was alleen gefixeerd op haar voedsel dat ze graag de strijd aanging en omdat Luanne van nature zachtaardig is, was ze aan de andere kant ook wel weer makkelijk te overmeesteren. Dat gaf onrust en conflict en zo belande Luanne in het rijtje van de PPP groep. Een rij kooien waarin iedereen apart zit. Dat gaf Luanne veel stress. Evenals het voer. Lulu (zoals we haar liefkozend noemen) heeft ook Leishmania en een heel gevoelig darmstelsel waardoor zij altijd aan de diaree was en veel te zwaar voor haar bouw. Luanne is een hond waarvan wij vermoeden dat ze nooit echt puppy heeft kunnen zijn. Ze is nu alweer 4 jaar oud en nu ze bij ons is, vertoont ze zo nu en dan wat puppy gedrag. Ze speelt graag met Thouran en houdt enorm van knuffelen. Ze wil het liefst de hele dag over haar buik gekriebeld worden. Ze is speels en tegelijkertijd terughoudend. Ze is vel en tegelijkertijd verlegen. Ze is alles bij elkaar wat maakt dat ze een bijzondere dame is die ons elke keer weet te verrassen met haar gekkigheid. Er was ooit sprake dat ze geadopteerd zou worden, ver voordat wij haar zouden adopteren. Maar deze mensen wilde geen hond met Leishmania en dus versleet Luanne haar dagen door achter de tralies waar je haar met de dag meer zag wegkwijnen. Het was voor ons dan overduidelijk dat zij met ons mee zou gaan. Zeker omdat ze medisch bleek te zijn wat maakte dat haar kans op adoptie nog kleiner was geworden. Ook zij moet regelmatig gecontroleerd worden of de medicatie nog voldoende doet en ze krijg speciaal voer voor haar darmen. Maar ze doet het hartstikke goed en heeft veel plezier met Thouran. Wanneer de avond valt wordt Luanne wat bang door alle geluiden uit het bos (zwijnen) waardoor ze heel hard gaat blaffen. Gelukkig hebben we een fijn plekje voor haar en Thouran in de “barn” waar ze hun nachten veilig kunnen doorbrengen. Veiligheid is voor Luanne essentieel want dat deze meid veel heeft meegemaakt is aan alles te zien en (op) te merken

Wil je Luanne sponsoren? 

Klik dan hier